U izbegličkom kampu Lipa kod Bihaća nastaje jedna vrsta pritvora za izgon kojeg finansira Evropska unija. Nevladin sektor strahuje da bi to mogao da postane pravi pritvor na spoljnoj granici EU.

Balkanska ruta je ove godine nešto drugačija nego prethodnih, ali Srbija se i dalje nalazi na njoj. Reporterka DW pronašla je migrante iz Avganistana i Sirije na pruzi Mitrovica-Raška.

Migranti kažu da ih policija „vraća“, a policija tvrdi da ih „odvraća“ od ulaska u zemlju. Razlika je pravno bitna, ali je realnost ista – stotine ljudi gazi Drinu ili pliva u brzacima. Navodno su se neki tako utopili.

Najveći izbeglički kamp Evrope nalazi se na grčkom Lezbosu. To je nehigijensko šatorsko naselje u kojem dosad nije izbilo žarište korone. Ali, kako kažu lekari, to je samo pitanje vremena. Grčke vlasti su nespremne.

Some one million refugees passed through Serbia in 2015, when the Balkan route was created.

Children and some young refugees are trying to learn as much as possible while in Serbia. They manage a lot, but there are still many problems to overcome. Of about 850 children and young people, just over 200 attend school.

Deca i pojedini mladi izbeglice trude se da što više nauče dok su u Srbiji. Umnogome uspevaju, ali još mnogo je problema za prevazilaženje. Od oko 850 dece i mladih, tek nešto više od 200 njih ide u školu.

Schools in Una-Sana Canton were the first to open the door to refugee children from Syria, Iran, Afghanistan, Iraq and other countries. It was a shock for everyone, for residents of Cazin and Bihac, for educators, and for refugee children.

Škole u Unsko – Sanskom kantonu, prve su otvorile vrata deci izbeglicama iz Sirije, Irana, Avganistana, Iraka i drugih zemalja. Bio je to šok za sve, za stanovnike Cazina i Bihaća, za prosvetne radnike, za decu izbeglice.

Zamenica komesara za izbeglice i migracije Svetlana Velimirović je kazala da je povećanje broja migranata u novembru sezonsko i da se u prihvatnim centrima nalazi 4.700 migranata, a da su procene da se van centara nalazi još 800 migranata.