Прилеп е град на тутунот, и на скелињата. Тротоарите, уште полошо, раскрсниците, станаа место на скелињата. Разбираме, тутунот е мака, но уште поголема мака е ако ве „дигне“ некоја кола на хауба. Потребна е рамнотежа помеѓу потребите на тутунарите и безбедноста во сообраќајот. Садењето тутун не ја исклучува општествената одговорност. Барем да не бидат на раскрсници.

Снегови, виулици, силни дождови, невремиња. И скелиња во Прилеп. Прегледност? Нула. Власта е на потег. Според динамиката на досегашните потези, колку време ќе помине додека да се поправат работите, кои воопшто и не требаше да се дозволат да настанат? Сите власти тоа го игнорираат, има многу тутунари, а да не заборавиме, тие се и гласачи. Но, како што напоменав, потребна е рамнотежа, тутунарски потреби и безбедност во сообраќајот. Секојдневно сме сведоци на сообраќајни несреќи со материјална штета. Зар треба да се случи некоја трагедија со човечка жртва (многупати досега, избегната за влакно) за нештата конечно да почнат да се менуваат?

Известува: Мартина Билјаровска
Камера и монтажа: Раде Дамјаноски
Фотографија: Божидар Цветкоски